ارزیابی عملکرد ووشوکاران با اندازه گیری میزان پیچیدگی سیستم

هدف: تعدد درجات آزادی در سیستم های بیولوژیک منشاء تغییرپذیری و نشان دهنده سلامت سیستم ، انعطاف پذیری و توانایی آن برای تطبیق پذیری با محدودیت های مختلف فردی ، محیطی و نوع فعالیت است. روش های کیفی ارزیابی دینامیک سیستم های غیرخطی که در دو دهه اخیر مورد توجه محققان قرار گرفته اند با کمّی سازی پیچیدگی الگوهای حرکتی، میزان تغییرپذیری سیستم را برآورد می کنند. در این مطالعه توان این معیار در ارزیابی میزان مهارت ورزشکاران در انجام مانورهای مختلف وضعیتی و در برجسته سازی تفاوت های بین گروهی مورد بررسی قرار گرفته است. روش بررسی: هشت وشووکار دعوت شده به اردوی تیم ملی ایران در این مطالعه شرکت کرده و براساس مدارج ورزشی کسب شده به دو گروه چهارنفری ورزشکاران نخبه و ورزشکاران ماهر تقسیم گردیدند. نوسان های وضعیتی آنان حین انجام چهار مانور تعادلی نمایشی سبک تالو ورزش وشوو توسط سکوی نیرو ثبت شد و پیچیدگی نوسان های وضعیتی در دو راستای قدامی- خلفی و جانبی با استفاده از شاخص آنتروپی تقریبی محاسبه گردید. یافته ها: نتایج بدست آمده تفاوت معنادار بین گروهی در راستای قدامی- خلفی را نشان داده در حالی که در راستای جانبی تفاوتی بین پیچیدگی نوسان های جانبی دوگروه مشاهده نشد. نتایج همچنین از تفاوت چشمگیر بین مانورها حکایت داشتند. نتیجه گیری: یافته ها حاکی از این هستند که ورزشکاران نخبه نسبت به گروه دیگر از مهارت و انعطاف پذیری بیشتری در انجام مانورها برخوردارند و این قابلیت در توانایی بهتر آنان برای کنترل درجات آزادی موثر در کنترل حرکت و برای هماهنگ سازی زیر-سیستمها ، برای نیل به یک وضعیت پایدار و غنی تعادلی نهفته است.